چرا نگران ساخت سد(بند آبخیزداری) در جوار دره امامزاده شاهزاده محمد شیخیان هستم؟
غلامرضا زائری؛ سالها پیش همین کار را در روبروی روستای چاه حسین جمال انجام دادند ولی چون برای سرریز آب راهی در نظر نگرفتند آب از سمت شمال خارج میشود و تا کنون هکتارها زمین گندمکاری و باغ نخیلات متعلق به مردم بی زبان را نابود کرده و هنوز دارد نابود میکند ولی هیچ کس تا کنون نه اقدامی کرده و نه حتی حرفی زده است.
سرنوشت سد گتوند را همه شنیده ایم که بعد سال ها کار و به اصطلاح مطالعه, نتیجه این شده است که صخره های نمک اطراف آب را شور کرده و …، اکنون خوزستان را درمانده کرده است.
دره کنار شاهزاده محمد هم معدن نمک است و سرنوشت مشابهی را برای اطراف انتظار می کشد.
شاید بگویید همیشه آنجا آب نمک رد میشده ولی واقعا ردمیشده و توقف نمیکرده که به درون زمین نفوذ کند اما از این به بعد به درون زمین میرود و منابع زیر زمین را شور خواهد کرد در حالی که قرن ها مردم در آنجا از چاه, آب خوردن شان را تدارک دیده اند.
گفته میشود آب شور را به سمت دیگری هدایت خواهند کرد ولی این را بدانیم که این کار زیست بوم را برهم خواهد زد.
وانگهی ساخت سد در این نقطه که نه زمین کشاورزی و نه نخلستانی وجود دارد قرار است چه مشکلی را حل کند؟ آیا من حق ندارم به این پروژه مشکوک شوم و نگران باشم؟
نگرانم که ماشین های سدسازی آثار تاریخی کتو و کلات را به امید یافت زیرخاکی نابود کنند.
در حالی که عناوین کلات و کتو نام هایی هستند که نشان دهنده سکونت چندهزارساله ایرانیان در این خطه و به تبع آن خلیج فارس به شمار میروند. موضوع زمانی حساس میشود که بدانیم اعراب با از بین بردن اسناد مشابه در آن سوی خلیج فارس سعی میکنند آثار سکونت ایرانیان را از بین ببرند تا نام خلیج فارس را راحت تر تغییر دهند. از طرفی آنها اسناد متقنی از سکونت اعراب در این سوی خلیج فارس دارند. نام شیخیان یکی از این اسناد است. حال اگر ما نشانه های ایرانی بودن اینجا را از بین ببریم آیندگان درباره ما چگونه فکر خواهند کرد.
به نظر می رسد ما علیرغم وسایل ارتباطی و اطلاع از دیگر مناطق کشور هنوز در عقب ماندگی تاریخی خود گرفتار هستیم, زیرا امروزه کمتر منطقه ای در ایران وجود دارد که فاقد سازمان مردم نهاد NGO باشد. این سازمان ها از مردم داوطلب تشکیل می شود و جوانب طرح های دولتی را میسنجد. پیشنهاد میکنم دوستان ما در کاکی و خورموج نیز دست به تشکیل یک NGO شوند تا بتوانیم محیط زندگی مان را نجات دهیم.
احسنت بر جناب آقای دکتر زایری عزیز