تخریب تدریجی آثار تاریخی در شهرستان دشتی که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، نشانگر ضرورت رفع خلاءهای نظارتی به منظور حفظ و صیانت جدی از هویت های تاریخی است.
خورموج نیوز؛ یکی از افتخارات ایرانیان، پیشینه تاریخی این سرزمین کهن است. اگر چه حفظ و نگهداری از آثار تاریخی در طول سال های گذشته همواره با تهدیدهایی نیز مواجه شده و در مواردی خطراتی برای آثار باستانی و تاریخی کشور به وجود آمده است، اما همواره این روحیه در نزد ایرانیان وجود دارد که برای نشان دادن ارزش و اعتبار تاریخی خود، به آثار فراوانی رجوع می کنند که در گوشه گوشه کشور خود را نشان می دهند و دلیل محکمی بر پیشینه پرافتخار این مرز و بوم هستند.
با اینکه ممکن است آسیب وارد شده به یک اثر تاریخی غیرقابل جبران باشد، اما انجام اقدامات لازم، جهت پیشگیری از بروز رفتارهای مخرب باید در اولویت مسئولین قرار بگیرد.
شیرینه چراگاه دام ها شده و کلات مند نیز، تخته سیاه یادگاری نویسی افرادی که خود نیز به نادرستی این عملشان واقفند. با این حال٬ این آثار ارزشمند به حال خود رها شده اند. برای جلوگیری از آسیب دیدن آثار تاریخی شهرستان دشتی توسط افراد، متاسفانه با خلاء مدیریتی و حفاظتی مواجه هستیم.
این روزها در رسانه های استان بوشهر و شهرستان دشتی گفته می شود شیرینه چراگاه دام ها شده و کلات مند نیز، تخته سیاهی برای نوشتن یادگاری توسط افرادی که فقط ادّعای فرهنگ و روشنفکری دارند اما٬ وقتی به این مکان ها می رسند فورا و بدون اندیشه، با هر چه که در دسترسشان بود شروع می کنند به خراشیدن و حک کردن اسم و هر آنچه که دلشان بخواهد، بر روی این آثار ارزشمند و حتی لحظه ای به این فکر نمی کنند که با این کار دارند وجهه و پیشینه فرهنگی خودشان (دشتی) را خدشه دار کرده و سند هویّت خود را نابود می کنند.
این آثار تاریخی، روز به روز به تخریب کامل نزدیک تر می شوند. فرسودگی و تخریب این آثار کاملا هویداست. کو، کجاست چشمی که ببیند و به این آثار ارزشمند رسیدگی کند؟ آثاری که نشان از قدمت و پیشینه تاریخی و باستانی دیار فرهنگ و ادب دشتی است.
آثاری که همچون سندی زرین بر تارک دیار دشتی می درخشند، اما هیچ گاه دیده نشدند. شیرینه یعنی تاریخ دشتی، کلات مند یعنی سندی که تاریخچه نیایش و دینداری نیاکان ما را به همه می نمایاند.
کجایند مسئولین دشتی؟ که وقتی در همایش ها و نشست ها حضور می یابند و پشت تریبون می روند، خود را از دشتی می دانند و برای اثبات خود و نشان دادن وجهه و هویّت خود به قدمت دشتی و میراث تاریخی آن تکیه می کنند.
شاید ساعت ها از پیشینه فرهنگی و ادبی دشتی می گویند، اما تا به حال حتی یک لحظه هم به این میراث گران بها فکر نکرده اند. نه به میراث فرهنگی٬ که به تاریخ پیوسته اند، بلکه به حال و روز الان دشتی و مردمش نیز، لحظه ای نمی اندیشند. مبادا که باعث آزردگی خاطر گرامیشان شود.
مسئولین ما خوب بلدند وقتی پشت تریبون هستند در نشست ها و یا هر جایی که قرار است خودشان را نشان دهند از داشته های دشتی بگویند، اما لحظه ای به این فکر نمی کنند که این داشته ها آثار ارزشمندی است که از مردمان متفکّر و دلسوز گذشته ی این کهن دیار است که به ارث رسیده و نیاز به توجّه دارد.
این داشته ها را شما به وجود نیاوردید که این گونه به آن می بالید و برای اثبات و شناساندن خود از آن ها بهره می گیرید. به آثار باستانی باید توجّه شود. میراث فرهنگی باید حفظ و نگهداری شود. باید به این داشته ها اضافه کرد نه فقط پشت میز بنشینیم و به ارتقای سمت خود فکر کنیم. از این داشته ها باید حفاظت و نگهداری صحیح صورت بگیرد. باید به این داشته ها بیفزاییم. صیانت از این داشته ها وظیفه شما مسئولین است.
چرا شما همانند مردان کهن این دیار، میراثی را در دل این مردم رنج کشیده به یادگار نگذارید؟ میراثی که می تواند مرهمی باشد بر دل های رنجور مردم صبور و با سخاوت دشتی. مردمی که مهر می خرند و مهربانی می بخشند.
کاش کسی فکری به حال ناخوش شیرینه و کلات مند کند!
یادداشت: حیدری
مرتبط: فیلم/ عمارت و باغ شیرینه در غفلت مسئولان به محل چرای دام تبدیل شده است